Czuł jednak, że czegoś brakuje. Jednej rzeczy. I ta jedna rzecz mogła go pogrążyć. Na dźwięk głośnego pukania Kelsey drgnęła. Niewiele brakowało, żeby krzyknęła. Nie chciała się do tego przyznać, ale wizyta u Andy'ego Lathama przepełniła ją trudnym do wytłumaczenia lękiem. Poza tym Dane też się dziwnie zachowywał. To ciekawe, jak bardzo życie może się odmienić. Kiedyś go uwielbiała, podziwiała jak bohatera. Potem przez kilka lat zachowywali wobec siebie grzeczny i chłodny dystans. Zresztą okazje, kiedy zdarzało im się uczestniczyć w tych samych imprezach towarzyskich, były naprawdę nieliczne. Z najlepszych przyjaciół stali się dalekimi znajomymi. Wreszcie, nie widzieli się przez... przez chyba co najmniej dwa lata, tak, od czasu, gdy ostatni raz spotkała Sheilę. A teraz... Jeszcze brzmiał jej w uszach głos Sheili. Nie widziała się z nią od dawna, lecz znała ją dobrze. Poznawała po głosie, kiedy jej przyjaciółka jest zła, kiedy lekceważąca, kiedy przygnębiona. A teraz, podczas ostatniej rozmowy, była przerażona. 89 Po wyjściu Dane'a Kelsey zrobiło się smutno. Gdy wkrótce potem wyszła też Cindy, poczuła, że zaczyna być zdenerwowana. A przecież Cindy nie odeszła daleko, tylko do sąsiedniego mieszkania za ścianą. Właściwie ogarnął ją strach, choć nie miała pojęcia dlaczego. Zamknęła drzwi i wsunęła się do łóżka, ale nie mogła zasnąć. Na przemian zapadała w drzemkę i budziła się. Gdy ktoś zapukał, głośno i gwałtownie, nie spała. Usiadła na łóżku i powiedziała sobie, że to tylko pukanie. A złodzieje i psychopatyczni mordercy zwykle nie pukają. Szybko wstała. Ponieważ położyła się spać w długiej bawełnianej koszuli, nie zawracała sobie głowy nakładaniem szlafroka. Boso podeszła do drzwi. Matka strofowała ją za chodzenie bez obuwia. Nawet na Keys. Zakurzone stopy sprawiają, że wygląda się jak biały włóczęga, mawiała Jennie. Wyjrzała przez wizjer. W żółtym świetle lampy zobaczyła na ganku Nate'a Curry'ego i Larry'ego Millera. Otworzyła drzwi. Strach minął. Zamiast niego poczuła przypływ irytacji. - Co wy tu robicie w środku nocy? - powitała ich. Nate, typowy chłopak z plaży, opalony na kolor złota niebieskooki blondyn, wydawał się zaskoczony. - W jakim środku nocy? Dopiero minęła druga. - Jeszcze nie, jest druga zero zero - poprawił go Larry z nieco skruszonym wyrazem twarzy. Nawet w szortach i na plaży Larry Miller wy-